گلچینی از بهترین اشعار فراق - رپید دانلود

با ما همراه باشید و با تور چین از شگفت انگیزترین کشور دنیا دیدن کنید بر روی دیوار چین سلفی بگیرید، از قصر ممنوعه دیدن کنید و در خیابان شانگهای پیشرفته ترین آسیا قدم بزنید.

خبرنگاران | سرویس سرگرمی - شعر فراق یا فراقیه بخش عمده ای از ادبیات غنایی را به خود اختصاص داده است. به طور کلی اشعار عاشقانه از دو جان مایه اصلی وصال و فراق می جوشند و تا فراق نباشد، عشق به کمال نمی رسد. از این رو می توان جای پای فراق را در بیشتر اشعار عاشقانه مشاهده کرد. در مطلب حاضر اشعار کهن و جدید شعر و ادب پارسی راجع به فراق و شعر جدایی و فراق از معشوق گردآوری شده است که شما را به خواندن آنها دعوت می کنیم.

در این مطلب می خوانید:

• شعر فراق در قالب های سنتی
• رباعی و دوبیتی با مضمون فراق
• تک بیت های ناب درباره فراق
• اشعار نو درباره فراق

گلچین شعر فراق در قالب های سنتی

زبان خامه ندارد سر بیان فراق

وگرنه توضیح دهم با تو داستان فراق

دریغ مدت عمرم که بر امید وصال

به سر رسید و نیامد به سر زمان فراق

سری که بر سر گردون به فخر می سودم

به راستان که نهادم بر آستان فراق

چگونه باز کنم بال در هوای وصال

که ریخت مرغ دلم پر در آشیان فراق

کنون چه چاره که در بحر غم به گردابی

فتاد زورق صبرم ز بادبان فراق

بسی نماند که کشتی عمر غرقه شود

ز موج شوق تو در بحر بی کران فراق

اگر به دست من افتد فراق را بکشم

که روز هجر سیه باد و خان و مان فراق

رفیق خیل خیالیم و همنشین شکیب

قرین آتش هجران و هم قران فراق

چگونه دعوی وصلت کنم به جان که شده ست

تنم وکیل قضا و دلم ضمان فراق

ز سوز شوق دلم شد کباب دور از یار

مدام خون جگر می خورم ز خوان فراق

فلک چو دید سرم را اسیر چنبر عشق

ببست گردن صبرم به ریسمان فراق

به پای شوق گر این ره به سر شدی حافظ

به دست هجر ندادی کسی عنان فراق

حافظ

❆❆ شعر فراق حافظ ❆❆

شب فراق که داند که تا سحر چند است

مگر کسی که به زندان عشق دربند است

گرفتم از غم دل راه بوستان گیرم

کدام سرو به بالای دوست مانند است

پیغام من که رساند به یار مهرگسل

که برشکستی و ما را هنوز پیوند است

قسم به جان تو گفتن طریق عزت نیست

به خاک پای تو وان هم بزرگ سوگند است

که با شکستن پیمان و برگرفتن دل

هنوز دیده به دیدارت آرزومند است

بیا که بر سر کویت بساط چهره ماست

به جای خاک که در زیر پایت افکنده ست

خیال روی تو بیخ امید بنشانده ست

بلای عشق تو بنیاد صبر برکنده ست

عجب در آن که تو مجموع و گر قیاس کنی

به زیر هر خم مویت دلی پراکند است

اگر برهنه نباشی که شخص بنمایی

گمان برند که پیراهنت گل آکند است

ز دست رفته نه تنها منم در این سودا

چه دست ها که ز دست تو بر خداوند است

فراق یار که پیش تو کاه برگی نیست

بیا و بر دل من بین که کوه الوند است

ز ضعف طاقت آهم نماند و ترسم خلق

گمان برند که سعدی ز دوست مسرور است

سعدی

❆❆❆❆❆

جانا ز فراق تو این محنت جان تا کی

دل در غم عشق تو رسوای دنیا تا کی

چون جان و دلم خون شد در درد فراق تو

بر بوی وصال تو دل بر سر جان تا کی

نامد گه آن آخر کز پرده برون آیی

آن روی بدان خوبی در پرده نهان تا کی

در آرزوی رویت ای آرزوی جانم

دل نوحه کنان تا چند، جان نعره زنان تا کی

بشکن به سر زلفت این بند گران از دل

بر پای دل مسکین این بند گران تا کی

دل بردن مشتاقان از غیرت خود تا چند

خون خوردن و خاموشی زین دلشدگان تا کی

ای پیر مناجاتی در میکده رو بنشین

درباز دو عالم را این سود و زیان تا کی

اندر حرم معنی از کس نخرند دعوی

پس خرقه بر آتش نه زین مدعیان تا کی

گر طالب دلداری از کون و مکان بگذر

هست او ز مکان برتر از کون و مکان تا کی

گر عاشق دلداری ور سوخته کمک

بی نام و نشان می رو زین نام و نشان تا کی

گفتی به امید تو بارت بکشم از جان

پس بارکش ار مردی این بانگ و فغان تا کی

عطار همی بیند کز بار غم عشقش

عمر ابدی یابد عمر گذران تا کی

عطار نیشابوری

❆❆❆❆❆

کدام سوی روم کز فراق امان یابم؟

کدام تیره شب هجر را کران یابم؟

ز تند باد فراقم بریخت برگ وجود

کجاست بویی از آن بوستان که جان یابم؟

زبان نماند ز پرسش هنوز نتوان زیست

اگر بیافتنش را کسی زبان یابم

به هجر چند کنم جان، بمیرم ار یک بار

خلاص یابم، بل عمر جاودان یابم

امیرخسرو دهلوی

به جز غم تو که با جان من هم آغوشست

مرا صدای تو هر صبح و شام در گوشست

چراغ خانه چشم منی نمی دانی

که بی تو چشم من و صحن خانه خاموشست

قسم به زلف سیاهت چنان پریشانم

که هر چه غیر تو از خاطرم فراموشست

ز چشمم ای گل مهتاب خفته در پس ابر

چو ماه رفتی و شب های من سیه پوشست

هزار شکر که گر غایبی ز دیده ما

غم فراق تو با اشک من هم آغوشست

پرنده ای که غزلخوان باغ بود پرید

کنون ز داغ عمش باغ سینه گلجوشست

مهدی سهیلی

❆❆❆❆❆

ای درآمیخته با هر کسی از راه رسید

می توان از تو فقط دور شد و آه کشید

پرچم صلح برافراشته ام بر سر خویش

نه یکی، بلکه به اندازه موهای سفید

ناهماهنگی تقدیر نشان داد به من

به تقاضای خود اصرار نباید ورزید

شب کوتاه وصالت به گمان شد سپری

دست در زلف تو نابرده دو تا صبح دمید

من از آن کوچ که باید بروی کشته شوی

زنده برگشتم و انگیزه پرواز پرید

تلخی وصل ندارد کم از اندوه فراق

شادی بلبل از آن است که بو کرد و نچید

مقصد آنگونه که گفتند به ما، روشن نیست

دوستان نیمه راهید اگر، برگردید

کاظم بهمنی

❆❆❆❆❆

بیا که خانه دل بی تو رو به ویرانی است

هوا بد است هوا ابری است طوفانی است

خزان گذشت و خزان فراق هست هنوز

بدون تو همه فصل ها زمستانی است

شب فراق بلند است یا شب یلدا

کجا شبی چو شب انتظار طولانی است

کمی برای تو بگذار روضه خوان باشم

که چشمت از غم جدت همواره بارانی است

مریض عشق شدم بس به روضه خو کردم

فقط دوای من این است گریه درمانی است

محمد بیابانی

رباعی و دوبیتی با مضمون فراق

غم عشقت بیابان پرورم کرد

فراقت مرغ بی بال و پرم کرد

بمو واجی صبوری کن صبوری

صبوری طرفه خاکی بر سرم کرد

باباطاهر

❆❆❆❆❆

دلخسته ام از ناوک دلدوز فراق

جان سوخته از آتش دلسوز فراق

دردا و دریغا که بود عمر مرا

شب ها شب هجر و روزها روز فراق

هاتف اصفهانی

❆❆❆❆❆

قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد

با من دل پر زرق و نفاق تو چه کرد

چون زلف دراز تو شبی می باید

تا با تو بگویم که فراق تو چه کرد

مهستی گنجوی

❆❆❆❆❆

دل زان بت پیمان گسلم می سوزد

برق غم او متصلم می سوزد

از داغ فراق اگر بنالم چه عجب

یاران چه کنم، وای دلم می سوزد

❆

می خواست فلک که تلخ کامم بکشد

نانموده می طرب به جامم، بکشد

بسپرد به شحنه فراق تو مرا

تا او به عقوبت تمامم بکشد

وحشی بافقی

تک بیت های ناب درباره فراق

خبرت هست که بی روی تو آرامم نیست

طاقت بار فراق این همه ایامم نیست

❆

سعدی ز فراق تو نه آن رنج کشیدست

کز شادی وصل تو فرامش کند آن را

❆

بازآ که در فراق تو چشم امیدوار

چون گوش روزه دار بر الله اکبر است

❆

گر به صد منزل فراق افتد میان ما و دوست

همچنانش در میان جان شیرین منزلست

❆

ای که گفتی هیچ مشکل چون فراق یار نیست

گر امید وصل باشد همچنان سخت نیست

سعدی

❆❆❆❆❆

گفتی ز فراق ما پشیمان گشتی

ای جان چه پشیمان که پشیمانی ها

❆

چه کم شود ز حسنت گر بپرسی

که چونی در فراقم دردمندی

❆

نی با تو اتفاقم نی صبر در فراقم

ز آسیب این دو حالت جان می شود فشرده

❆

به وصال می بنالم که چه بی وفا قرینی

به فراق می بزارم که چه یار باوفایی

❆

درد فراق من کشم ناله به نای چون رسد

آتش عشق من برم چنگ دوتا چرا بود

❆

فراق دوست اگر اندک ست اندک نیست

درون چشم اگر نیم تای موست بدست

مولانا

❆❆❆❆❆

ما را غم فراقت بحری است بی کرانه

ای کاش با چنین غم دل در کنار بودی

خاقانی

❆❆❆❆❆

همچو شمعی در فراقت هر شبی

تا سحر عطار گریان خوشتر است

❆

هر شب ز فراق او چون شمع همی سوزم

و او بر صفت شمعی هر روز کشد زارم

❆

همچو لیلی مستمندم در فراقش روز و شب

همچو مجنون گرد عالم دوست جویان می روم

❆

چون جان و دلم خون شد در درد فراق تو

بر بوی وصال تو دل بر سر جان تا کی؟

عطار نیشابوری

❆❆❆❆❆

شب فراق توام زندگی چه امکان است

مگر چو شمع کند سعی اشک ، کار نفس

بیدل دهلوی

❆❆❆❆❆

جسم غم فرسود من چون آورد تاب فراق

این تن لاغر کجا بار غم هجران کجا؟

هاتف اصفهانی

❆❆❆❆❆

گفتی که نیست یاد منت، از خدا بترس

بر من که سوختم ز فراق این گمان مبر

❆

مکن ضایع طبیبا مرهم خویش

که خوش می سوزم از داغ فراقش

امیرخسرو دهلوی

شعر کوتاه در فراق یار

شنیده ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

فراق یار نه آن می نماید که بتوان گفت

❆

بی عمر زنده ام من و این بس عجب مدار

روز فراق را که نهد در شمار عمر

❆

فراق و وصل چه باشد رضای دوست طلب

که حیف باشد از او غیر او تمنایی

❆

میل من سوی وصال و قصد او سوی فراق

ترک کام خود گرفتم تا برآید کام دوست

❆

می سوزم از فراقت روی از جفا بگردان

هجران بلای ما شد یا رب بلا بگردان

❆

کوه اندوه فراقت به چه حالت بکشد

حافظ خسته که از ناله تنش چون نالیست

حافظ

❆❆❆❆❆

هست بیش از طاقت من بار اندوه فراق

بیش ازین طاقت ندارم گفته ام صد بار بیش

وحشی بافقی

❆❆❆❆❆

چهره من ز فراق تو و دیده ز غمت

معدن زر شده و موضع گوهر گشته

رشیدالدین وطواط

❆❆❆❆❆

تا تو مراد من دهی کشته مرا فراق تو

تا تو به داد من رسی من به خدا رسیده ام

رهی معیری

❆❆❆❆❆

اول دلم فراق تو را سرسری گرفت

وان زخم کوچک دلم آخر جذام شد

حسین منزوی

❆❆❆❆❆

شکوه مکن دژم مشو یار ز راه می رسد

رنج فراق طی شود مهر به ماه می رسد

مهدی سهیلی

❆❆❆❆❆

هر ناله ای که می شکند در گلوی باد

آهنگ ناله های دلم در فراق تست

نادر نادرپور

❆❆❆❆❆

شبست و چشم من و شمع اشکبارانند

مگر به ماتم پروانه سوگوارانند

چه می نماید بدو چشم شب فراق تو ماه

که این خبرنگاران شماران خبرنگاران بارانند

شهریار

❆❆❆❆❆

چه رفته است که صبحی دگر نمی آید

شب فراق به انتها مگر نمی آید؟

رضا خادمه مولوی

❆❆❆❆❆

ما را فراق روی تو کشته نه روزگار

مرگ و جفا و گردش گردون بهانه ای ست

دهقان اصفهانی (؟)

❆❆❆❆❆

شهره شهرم و بر میکده از توضیح فراق

می خورم باده و بر بوسه مِی، بی هوشم

رضوان عسکری

❆❆❆❆❆

دوباره شانه بر این گریه فراق بیار

علاج واقعه را قبل اتفاق بیار

احسان نصری

❆❆❆❆❆

درد فراق آمد و عشق از دلم نرفت

ای روزگار سیلی محکم تری بزن

سجاد سامانی

❆❆❆❆❆

قبول کن که نفاق از فراق تلخ تر است

قبول کن که از این تلخ تر نخواهم دید

فاضل نظری

منتخب اشعار نو درباره فراق

اگر تو باز نگردی

امید آمدنت را به گور خواهم برد

و کس نمی داند

که در فراق تو دیگر

چگونه خواهم زیست

چگونه خواهم مرد !

❆

دلم برای کسی تنگ است

که تا شمال ترین شمال

و در جنوب ترین جنوب

همواره در همه جا

آه با که بتوان گفت

که بود با من و

پیوسته نیز بی من بود

و کار من ز فراقش فغان و شیون بود

حمید مصدق

❆❆❆❆❆

می ترسم در حسرت تو بمیرم !

و تابوتم بر نیل روان باشد

و امواج نیلگون

مرثیه خوان ناکامی من باشند

نمی خواهم افسانه سرایان

دلشان بسوزد

و روزی مرا

در افسانه ها به تو برسانند

عمران صلاحی

❆❆❆❆❆

آه ای عزیز بی خبر از من

امشب، دل گرفته دریا

با یادگارهای کبودش

در زیر گوش پنجره ام می تپد هنوز

دریای مو سپید به سر می زند

هنوز

مشت هزار ماتم از یاد رفته را

مهتاب می نویسد بر ماسه های سرد

توضیح هزار شادی بر باد رفته را

چشم حباب ها همه از گریه فراق

آماس می نماید

تیغ بنفش ماه

این چشم های گریان را

از جای می نماید

در من، مدام باران می بارد

زنجیرهای نازک از هم گسسته اش

از لابلای جنگل مژگانم

در آسمان آینه، پیداست

از دور، باد سرکش دریا

خاکستر ملایم نسیان را

آسانتر از سفیدی کف ها

از روی آتش دل من می پراکند

یاد ترا و عشق مرا زنده می نماید

نادر نادرپور

❆❆❆❆❆

وقتی که دل دست هایم

تنگ می شود برای انگشتان کوچکت

آن ها را می گذارم برابر خورشید

تا با ترکیبی از کسوف و گرما

دوری ات را معنا کنم!

مصطفی مستور

❆❆❆❆❆

کنار شب می ایستم

شب از تو لبریز است

من در دو قدمی تو در زندان فراق گرفتارم

سلمان هراتی

❆❆❆❆❆

از هجوم تنهایی می ترسم

از بلندای احساسم

وحشت از ارتفاع قله بلند عشقت

مرا بر زمین پست فراقت میخکوب نموده

در ته دره عمیق و ژرف بی کسی

از تاریکی انتظار می ترسم

و از نگاه سرد و بی اعتنایت

زهره طغیانی

❆❆❆❆❆

دست هایم را

از اشک

برکه ای ساخته ام

و در آینه اش

چشمانم را

آماده تسلیم دیدم

بی باوری مرگ بود

که جای خود را

به

باور فراق می داد

در حزن تفته غروب تابستان

و زندگی

به خاطر چشمانی

عزیزتر از زندگی

ادامه می یافت

ناهید عباسی

غم در شعر فارسی یکی از بن مایه های اصلی است که در اغلب موارد از فراق عاشقانه و عارفانه نشات می گیرد. شاید بتوان معروفترین و شاه بیت درباره فراق در ادبیات فارسی را همان بیت معروف حافظ دانست که : فراق یار نه آن می نماید که بتوان گفت...

شما چه اشعار دلنشین دیگری درباره فراق و جدایی می شناسید که در این مطلب از قلم افتاده؟ برای ما بنویسید...