تور موسسات مهاجرت روی کنکور - رپید دانلود

همین طور که گوشم با موسیقی تبلیغ بود، یاد سال کنکور خودم افتادم. یاد مریم و هستی، دو دوست نزدیک من، همان سال از ایران رفتند. یاد سال آخر دبیرستان و استرس کنکور و تست زنی از یک سمت و از سمت دیگر فشار خانواده. این فضا و شرایط که برای برخی گروه ها مثل علوم تجربی و داوطلبان علاقه مند به حوزه پزشکی حتما مجذوب کننده تر هم هست. اگر هم قبول نشدی زودتر کار ها تو انجام بده که کلی تجربه تازه در راهه این آخرین جمله ای است که کلیپ با آن تمام می شود. آب گل آلود کنکور، حالا موسسات مهاجرتی را هم متوجه گروهی کرده که شاید تا پیش از این چندان گروه هدف محسوب نمی شدند. پس از مشاوره حضوری که ماجرایش را کمی جلو می خوانید، از مشاور شنیدم که در جریان قرارداد باید مبلغی حدود 200 یا 300 دلار (آن گونه که مشاور می گوید) پرداخت کنم. اگر در دانشگاه با شرایطی که مشخص شده قبول شدم که سکه را می گیرم و تمام! اگر قبول نشدم از مبلغ پرداخت شده فقط می توانم برای شروع فرآیند مهاجرت استفاده کنم وگرنه خبری از بازگرداندن وجه نیست که نیست!

مشاوره فقط حضوری!

کنجکاو شدم تا بقیه تبلیغات این موسسه را پیگیری کنم. نام موسسه را در اینستاگرام سرچ می کنم و چندین پیج بالا می آید. روی اولین صفحه ای که بالا آمده می زنم؛ ویدیویی که از آن گفتم در صفحه پین شده است. در یکی از پست ها، درباره بهترین سن مهاجرت که زیر 18 سال است گفته یا پست دیگرش به تاثیر رتبه کنکور بر اپلای اشاره دارد. شماره تماسی در بخش معرفی صفحه گذاشته اند تا متقاضیان مهاجرت برای مشاوره تلفنی با آن تماس بگیرند. روی شماره زدم و اولین تماس تلفنی را گرفتم. صدای ضبط شده ای دوباره موسسه را معرفی کرد و سپس یک مرد جوان گوشی را برداشت. خودم را به عنوان دانش آموز تجربی جا زدم که قرار است برای رشته های علوم پزشکی اپلای کند. در این تماس تلفنی که کمتر از 10 دقیقه طول کشید، مشاوره ابتدایی و ساده ای درباره شرایط کشور هایی مانند کانادا و آلمان گرفتم که زحمت بسیاری باید برای رسیدن به مقطع کارشناسی رشته های علوم پزشکی بکشم. زمانی که درباره هزینه اخذ ویزا و موسسه از او پرسیدم، گفت که این اطلاعات در مشاوره حضوری گفته می شود و باید به صورت حضوری مراجعه کنم. کنجکاو شدم که بیشتر درباره موسسه بدانم. g را در گوگل جست وجو کردم. به جای نشانی از مجوز های گوناگون و سابقه های درخشان، آمار هایی مانند مدت زمان مشاوره کارشناسان مجموعه یا مسافت طی شده از طریق متقاضیان ویزای مجموعه را در وبسایت رسمی موسسه دیدم!

مهم ترین نکته ای که من را به سمت این موسسه کشاند، مانور بسیاری بود که روی کنکور و دانش آموزان کنکوری داشت. تبلیغی که در ابتدای داستان نیز به آن اشاره کردم مربوط به موسسه g بود. بی اطلاع نبودم که چنین موسساتی در کنار اسامی عجیب و غریب، برای خود نام رسمی ای دارند. بعد از چند سرچ ساده به نام گ رسیدم. باید بگویم که نه آن نام فرنگی و نه این نام رسمی، هیچ کدام در جدول منتشر شده سازمان امور دانشجویان از موسسات دارای مجوز اعزام دانشجو وجود نداشت.

اول پول، بعدا شاید مشاوره

دوباره به شماره ای که با آن تماس گرفته بودم، زنگ زدم و برای گرفتن وقت حضوری صحبت کردم. شماره همراه را گرفتند و قرار شد تا در واتساپ پیام بدهند. پس از گذشت یک ربع پیام آن ها ارسال شد که در آن لینکی برای پرداخت هزینه خودنمایی می کرد. روی لینک کلیک کردم، 327 هزار تومان پول مشاوره ابتدایی بود. مشاوره ای که در آن تنها قرار است درباره گزینه های مختلف برای کشور ها و دانشگاه ها صحبت شود و شاید آورده خاصی هم برای افراد نداشته باشد.

بعد از یک هفته، روز یکشنبه پیامک زمان و روز مشاوره موسسه را روی گوشی ام دیدم. روز چهارشنبه ساعت 11 باید به آدرس موسسه که اطراف جردن بود، می رفتم. روز قبل از مشاوره پیامک دیگری با عنوان یادآوری ارسال کردند. آدرس دقیق را ساعت 8 صبح، 3 ساعت مانده به مشاوره برایم فرستادند! فکر می کردم که تعطیلی های گرمای هوا جلسه را کنسل کند، اما نکرد. شاید، چون در تابستان تنور موسسات مهاجرتی بسیار داغ است و یک روز هم برایشان یک روز است. یک ربع زودتر به آدرس موسسه رسیدم. هر چقدر به ساختمان های روبه روی کلانتری نگاه کردم، هیچ تابلو یا نشانه ای از موسسه g ندیدم. از جلوی چند ساختمان گذشتم، همین طور که با چشمم در پی پلاک 32 می گشتم، دیدم که ورودی یکی از ساختمان ها شلوغ است و رفت و آمد بسیاری دارد. حدس زدم که پلاک 32 باید آنجا باشد. نمای ساختمان با سنگ های گرانیتی طوسی، مشکی و سفید رنگ پوشیده شده بود. ورودی آن 3 یا 4 پله می خورد که با فاصله دو متری قبل از پله ها در کوتاه و سفید رنگی نصب شده بود تا جلوه رسمی تری به ساختمان ببخشد. تابلوی چند دکتر و یک پاتوبیولوژی در سر در ساختمان بود، اما هیچ کدام خبری از وجود موسسه g در این ساختمان نمی دادند.

از پله های ورودی بالا رفتم، راه پله ای کوچک با پله های مارپیچ، روبه روی در آسانسور بود. به طبقه دوم رفتم و بالاخره تابلوی موسسه را دیدم و زنگ در را زدم. خانم جوانی که مسئول هماهنگی وقت ها بود، در را باز کرد و با خوش رویی من را به سمت سالن انتظار راهنمایی کرد. سالن انتظار ترکیبی از دو رنگ مشکی و زرشکی بود. از ستون های هلالی شکل گذشتم و روی صندلی چرمی نشستم. میز تخته نردی که کنار سالن گذاشته بودند، توجهم را جلب کرد. در این فکر بودم که چرا در محیط اداری باید چنین میزی وجود داشته باشد که نامم را صدا زدند و به اتاق مشاوره راهنمایی ام کردند. انتظار داشتم همان مشاوری که زمان مشاوره را برایم هماهنگ کرده بود در اتاق مشاوره منتظرم باشد. وقتی وارد اتاق شدم، آقا و خانمی را دیدم که دقیقا روبه روی در نشسته اند. سلامی کردم و روی مبل های سیاه رنگ نشستم.

-من در ابتدا مشخصات شما را مرور می کنم. خانم فاطمه طاری، متولد 84، دیپلم تجربی با معدل 19 و قصدتان این است که برای آلمان یا ترکیه اقدام کنید. کمی درباره رشته ای که دوست دارید بخوانید و دلایل انتخاب آلمان و ترکیه توضیح دهید.

-من که قاعدتا ترجیحم رشته های پزشکی مانند دندان و... است. از آلمان پشیمان شدم، چون شرایط سخت تری نسبت به دیگر کشور های اروپایی دارد.

آقای س درباره نحوه گذراندن دوره های پزشکی در آلمان و کانادا توضیح می دهد و می گوید: من بیشترین آمار رضایت دانشجو برای پزشکی و دندان را برای اسپانیا داشتم. دوره زبان در خود اسپانیا برگزار می شود و دوره زبانت را تکمیل می کنی و ظرفیت دانشجوی اینترنشنال بسیار زیاد است. این موسسه، اولین موسسه ای است که درباره الزام گذراندن دوره پادفک به زبان انگلیسی، صحبت می کند. اولین باری بود که نام دوره پادفک را می شنیدم. کمی درباره دوره پادفک می پرسم و این بار خانم ر پاسخ می دهد و می گوید: کالج پادفک گزینه بهتری است و زبان روسی و گرفتن مدرک زبان روسی برای شما بسیار راحت است. شانس شما در ورود به دانشگاه های بهتر بیشتر می شود.

ورودی مستقیم را به افرادی پیشنهاد می دهیم که زمان ندارند. اگر می خوای به امسال برسی فرصت کمی داری و نهایتا تا یک الی دو روز آینده باید کار را شروع کنیم.

راد در بین صحبت هایش به نکته جالبی اشاره می کند، انگار که درد اصلی من را فهمیده باشد!

-چیزی که من فهمیدم این است که رشته برای تو در اولویت است. یعنی اگر به خاطر رشته برق به آلمان بروی، به احتمال زیاد بر می گردی. داری مهاجرت می کنی که پزشکی و دندان بخوانی و اگر در ایران قبول شده بودی در ایران می ماندی. چون این رشته برای تو در اولویت است باید رشته ای انتخاب کنی که ورودی راحتی داشته باشد.

20 درصد تخفیف برای پرداخت یکجا

صحبت به هزینه های موسسه می رسد که خانم ر می گوید: هزینه قرارداد ما برای روسیه 2 هزار دلار است که یک دوم روز عقد قرارداد و یک دوم بعد از اخذ پذیرش کالج پرداخت می شود. پیشنهاد من این است که این هزینه را یک جا پرداخت کنید که من 20 درصد هم تخفیف برای شما لحاظ کنم. ما لیدر داریم و 600 دلار هم برای ترجمه مدارک می گیریم که حدودا 2 هزار و 200 دلار می شود.

خانم حاضر در گفتگو شماره خودش را به من می دهد و دوباره تاکید می کند که برای دوره پادفک هرچه زودتر اقدام کنم. با هردوی آن ها خداحافظی می کنم و از موسسه بیرون می روم و سوار آسانسور می شوم. دختری قبل از من سوار آسانسور شده؛ نگاهی به من می اندازد.

-داری مهاجرت می کنی؟

-آره.

-برای پزشکی می خوای بری؟

-آره.

-خیلی خوب کاری می کنی منم اگه می تونستم می رفتم.

-چرا نمی تونی؟ مگه چندسالته؟

در حالی که داشت از آسانسور پیاده می شد با دست سه را نشان می دهد: 23 سالمه.

از آسانسور پیاده می شوم و راه خانه را در پیش می گیرم. باد گرم مرداد ماه به صورتم می خورد. به دختر داخل آسانسور فکر می کنم و به اینکه در مدت کوتاهی که من در سالن انتظار موسسه بودم بیش از 5 نفر را دیدم که برای مهاجرت به آنجا آمده بودند. از پسر بچه دبیرستانی که با مادرش آمده بود تا دختری حدودا 20 ساله که با پدر خود آمده بود و زنان و مردانی که بین 25 تا 35 سال سن داشتند و برای مهاجرت تحصیلی یا کاری به این موسسه آمده بودند.

مشاوره های 1900 یورویی آقای وکیل

بعد از موسسه g تمام مدت در پی موسسات اینچنینی می گشتم که نام یکی از معروف ترین و پرسروصدا ترین موسسات مهاجرتی به چشمم خورد. به سراغ موسسه مهاجرتی م رفتم. این موسسه بیش از 15 سال سابقه و 12 هزار اخذ ویزا دارد. صاحب امتیاز یا مدیرعامل این موسسه وکیل پایه یک دادگستری است که تنها مجوز کاریابی و پروانه وکالت دارد، اما مجوزی از سازمان امور دانشجویان برای فعالیت مهاجرتی به ویژه در حوزه دانشجویی دریافت نکرده است. اولین نکته ای که توجه من را به خود جلب کرد، نوشته ای با فونت درشت در سردر سایت است. اگر کمتر از 20 هزار دلار (نزدیک به 1 میلیاردتومان) سرمایه دارید نمی توانید از روش های مهاجرتی این مجموعه استفاده کنید. البته بیراه نمی گوید؛ وقتی که تنها یک جلسه مشاوره در این موسسه 4 میلیون وخرده ای برای شما آب بخورد، قطعا کل فرایند مهاجرت بسیار گران برایتان تمام می شود! این قصه سر دراز دارد و پکیج های ویژه موسسه اینجا تمام نمی شود. مدیرعامل موسسه، دکتر م هم برای شما پکیج ویژه ای در نظر گرفته است تا با پرداخت 195 میلیون تومان (3900 یورو) از مشاوره های ویژه او بهره مند شوید. البته موسسه از نگاه خود عملکرد شفافی دارد؛ چراکه قرارداد این مشاوره روی سایت موسسه وجود دارد و از طریق سایت و به صورت مجازی می توانید این قرارداد را منعقد کنید! قراردادی که البته ضمانت اجرای آن چندان مشخص نیست.

دانشگاه های رنک بالا در لیست وزارت بهداشت نیستند

به عنوان دانش آموز تجربی با معدل 16 با موسسه م تماس گرفتم. خانم جوانی خود را مشاور موسسه معرفی کرد و ابتدا درباره تمامی گزینه های مهاجرتی مناسب کیس من صحبت کرد. برای مثال از کشور رومانی گفت که اگرچه هزینه زندگی بالایی دارد، اما برای خواندن دندانپزشکی دانشگاه های بسیار خوبی دارد یا از دانشگاه های ایرلند و آلمان صحبت کرد. یکی از مهم ترین دغدغه هایی که احتمالا اگر بخواهم مهاجرت کنم شبانه روز فکرم را درگیر می کند، دغدغه بازگشت به ایران و ارزش مدرک دانشگاه مقصد است. زمانی که با مشاور درباره دغدغه بازگشت صحبت کردم و گفتم:

- اگر بخواهم بازگردم برای مدرک مسئله ای ندارم؟

- یه چیزی بهت بگم که هیچ کس برنمی گرده، اما می تونی خودت استعلام کنی. ممکنه بسیاری از دانشگاه ها در لیست نباشند و حتی برخی از دانشگاه های بسیار خوب که در رنک های بالای دنیا هستند در لیست وزارت بهداشت نیامده، چون این دانشگاه برای وزارت فایده ای نداشته است.

از صحبت های خانم مشاور فهمیدم که اغلب موسسات مهاجرتی افراد را تشویق به برنگشتن و ماندن می کنند. خانم مشاور صحبت از حساب و کتاب سفر، ویزا و پذیرش دانشگاه را مشروط به حضور من در موسسه و گرفتن وقت مشاوره حضوری کرد. انتظار نداشتم چنین موسسه ای با این سابقه حرفه ای، مشاوری داشته باشد که با بی حوصلگی مراجعان را دست به سر کند. احتمالا تماس های بسیار با موسسه و تصویرسازی از یک آینده رویایی برای مشتاقان مهاجرت حوصله ای برای خانم مشاور نگذاشته بود. از مشاوری که پشت خط بود درباره هزینه ویزا می پرسم و او می گوید: اول اینکه توصیه می کنم به صورت حضوری مراجعه کنید و دوم اینکه در تخفیفات ویژه هستیم و هزینه اخذ ویزا بیشتر از 200 الی 300 یورو نمی شود. وقتی که درباره نگرانی هایم از کلاهبرداری و ویزای تقلبی از او پرسیدم، در جواب گفت: زمانی که برای تحصیل به کشور دیگری می روی دانشگاه در کنار شماست و موسسه ما با برخی از دانشگاه ها در ارتباط است. اوایل سخت است، اما بعد از اینکه در این کشور ها زندگی کنی قطعا راه می افتی و با دیگر دانشجویان ایرانی و مهاجر آشنا می شوی!

موسساتی که تابلو هستند

موسسه سومی که برای دریافت مشاوره تلفنی و حضوری انتخاب کردم موسسه ه بود. این موسسه در سایت خود مدعی شده که 11 سال سابقه کار در حوزه اخذ ویزا و مشاوره مهاجرت دارد و حوزه تخصصی خود را رشته های علوم پزشکی دانسته است. طبق روال دیگر موسسات، ابتدا برای مشاوره تلفنی با این موسسه تماس گرفتم. مثل موسسات قبلی خودم را دانش آموز تجربی با معدل 19 و بدون مدرک زبان که برای رفتن عجله دارد معرفی کردم. این بار خانم مشاوری که پشت خط بود بسیار باحوصله جواب تک تک سوالات من را می داد. با اینکه موسسه ه در وبسایت خود درباره مجوز صحبتی نکرده است، اما رفتار حرفه ای آن ها در مشاوره تلفنی و حضوری شکی در دل باقی نمی گذاشت. بعد از گرفتن مشاوره تلفنی، حدود دو روز بعد برای بار دوم با موسسه تماس گرفتم تا زمانی را برای موسسه حضوری تنظیم کنیم. قرار شد تا روز شنبه 31 تیرماه ساعت 3 به دفتر موسسه در میرداماد بروم.

بای مهاجر؟

مشاور من خانم م بود که صبح روز شنبه آدرس را برایم پیامک کرد. بخشی از آدرس این بود: بین بانک آینده و سرمایه حتی آدرس هم دلگرم کننده است! آینده و سرمایه، واژه هایی که در آدرس در کنار هم قرار گرفته بود. وقتی به آن ساختمان تجاری و اداری رسیدم، در تابلوی جلوی در ساختمان در پی نام ه گشتم، اما چیزی پیدا نکردم. از پله های جلوی در پایین رفتم و دوباره نگاهی به نام ساختمان انداختم. با خط درشت و طلایی رنگ نوشته شده بود، موبایلم را درآوردم و در بین پیامک ها در پی آدرس موسسه گشتم. در آدرس داخل پرانتز نوشته بود واحد 14 و نامی از نام موسسه نیاورده بود. بعد از اینکه دیدم نام تابلوی موسسه با نام سایت آن فرق دارد، حس کردم که نام پ را در لیست سازمان دیده بودم. موبایلم هنوز در صفحه پیام خانم مشاور بود؛ صفحه را بستم و لیست سازمان را باز کردم. در سومین جدول نام موسسه پ را پیدا کردم. وقت زیادی نداشتم. به طبقه سوم واحد 14 رفتم. اولین چیزی که بعد از ورود چشمم به آن خورد، دیواری پر از قاب بود؛ قاب هایی که ویزای تحصیلی کاری آدم های بسیاری را در دل خود جا داده بودند. چشمم را از روی دیوار به سمت میز منشی چرخاندم. سلام کردم و خانمی حدودا 25 ساله فرمی را به من داد تا آن را پر کنم. در این فرم از نام و مشخصات تحصیلی تا کشور مورد نظر و رشته مورد نظر باری مهاجرت را پرسیده بود. محل زندگی شماره همراه و... نیز از دیگر مشخصاتی بود که باید در اختیار موسسه قرار می دادم. بعد از 20 دقیقه معطلی به اتاق مشاوره ه رفتم. مشاوری که با آن قرار داشتم خانم م بود که هم سن وسال من به نظر می رسید. دفتر با رنگ های طوسی و سفید طراحی شده بود و پنجره ای درست پشت سر خانم م قرار داشت که نور تند و تیز آفتاب تیرماه را به اتاق می آورد.

روی مبل های طوسی رنگ مجموعه نشستم و شروع به صحبت کردیم. او خوشامدگویی گرمی به من گفت و شروع کرد به گرفتن اطلاعات و هدف از مهاجرت شرایط مالی و پرسید که چرا دیر برای مهاجرت اقدام کرده ام! به او گفتم که کمی برای رفتن دو به شک بودم و هستم. خانم م لبخندی به من زد و گفت: آخه چرا نری؟ میخوای اینجا درس بخونی، همین وقت رو میذاری و میری تا خارج از ایران درس بخونی و هر زمان که خواستی هم می تونی برگردی. تو هم که دختری مشکل رفت وآمد نداری! من از همان ابتدا گفته بودم که قرار است بعد از گرفتن مدرک به ایران بازگردم و خانم م نیز با تاکید به اینکه موسسه شان زیرنظر وزارت علوم است به من گفت به درخواست خودم تنها برای دانشگاه های مورد تایید پذیرش خواهند گرفت، اگرچه می توانند برای دیگر دانشگاه ها نیز بگیرند.

هزینه تراشی موسسات اعزام برای دانشجویان!

به عنوان دانش آموز تجربی که کنکور خود را داده و امیدی به نتیجه آن ندارد به موسسه مراجعه کردم. من مدرک زبان ندارم و دوست دارم بعد از فراغت از تحصیل به ایران بازگردم. زمانی که به خانم م درباره شرایطم گفتم، درباره محدودیت های ظرفیت پزشکی در دیگر کشور ها توضیح داد: 3 کشوری که الان به خاطر بالا بردن رنکینگ خود، دانشجویان بین الملل را جذب می کنند، کشور های چین و ترکیه و روسیه هستند که الزامی برای داشتن مدرک زبان ندارند.

در بین این 3 کشور، اولین گزینه این بود که به دلیل نزدیکی به دانشگاهی ترکیه بروم که هر دوی آن ها انگلیسی زبان هستند. دوم اینکه به دانشگاه های انگلیسی زبان روسیه بروم، اما پیش از آن باید آزمون ورودی بدهم و سومین راهکار نیز این بود که به چین بروم. کشور چین به دلایل مختلفی مانند مسافت، فرهنگ و... از لیست حذف شد و به سراغ بررسی دو کشور ترکیه و روسیه رفتیم. نکته قابل توجهی درخصوص دانشگاه های ترکیه وجود ندارد، غیر از اینکه هزینه شهریه در این کشور گاهی به 500 میلیون تومان نیز می رسد. اما درخصوص دانشگاه های روسیه، موضوعی که وجود دارد، این است که آزمون ورودی که دروس پایه مانند زیست، شیمی، فیزیک و... در آن سنجیده می شود، از طریق استاد موسسه حل می شود. خانم م درباره آزمون ورودی این دانشگاه ها می گوید: ما قبل از اینکه بچه ها آزمون بدهند، با دانشگاه پذیرش آن ها را بسته ایم. درواقع پولی به دانشگاه می دهیم و پذیرش دانشجو را قطعی می کنیم، اما برای اینکه مدارک دانشجویان گیری نداشته باشد، برایشان استاد می گیریم تا آزمون را بدهند.

رویایی که یک تابلو تا فروپاشی فاصله دارد

او دو دانشگاه آیدین و یدی تپه در ترکیه و دو دانشگاه پیراگو و کازان فدرال را به من معرفی کرد. درظاهر هر 4 دانشگاه معرفی شده مورد تایید وزارت بهداشت هستند، اما نکته ای که در اینجا وجود دارد، این است که برخی دانشگاه ها شباهت نامی بسیار زیادی با یکدیگر دارند و ممکن است پذیرش از دانشگاهی مشابه این دانشگاه ها گرفته شود و بعد از پذیرش کاری از شما ساخته نیست. خانم م درباره رویای زندگی در اروپا برای من صحبت می کند. از کشور هایی می گوید که خرج و مخارج زندگی در آن کمتر از زندگی در ایران است. رویایی که تنها یک تابلو با فروپاشی فاصله دارد. از موسسه که بیرون آمدم ساعت 16:30 شده بود. اولین کاری که انجام دادم چک کردن نام و سایت موسسه اصلی بود. تمامی مشخصات آن از آدرس گرفته تا نام مدیرعامل، شماره تلفن و کشور های مقصد موسسه با موسسه تقلبی متفاوت بود. سایت اصلی تنها برای کشور اسپانیا پذیرش می گیرد و لوگوی درج شده در سایت با لوگویی که موسسه تقلبی روی تابلوی خود زده بود، کاملا فرق دارد.

موسسات اعزام دانشجو این روزها، در داغ ترین روز های کاری خود به سر می برند؛ از طرفی هم نمی توان این مساله را کتمان کرد که چه ما و دولتمردان بخواهیم و چه نخواهیم سن مهاجرت در ایران رو به کاهش رفته است و باید فکری به حال موسسات غیرمجازی کنیم که سراغ نوجوانان و دختر ها و پسر های 17، 18 ساله می روند؛ موسساتی که رویایی زندگی بدون کنکور و فکر و خیال را برای دهه هشتادی های کم سن وسال می سازند؛ البته حتی تصور این رویا را هم حاضر نیستند رایگان در اختیار مخاطبان هدف شان قرار دهند، به طوری که هزینه های گزافی برای همین رویافروشی دریافت کرده و برای آن دسته از افرادی که بتوانند راضی شان کنند هم هیچ گونه تضمینی حتی برای دوران تحصیل شان ارائه نمی کنند؛ چه برسد به بعد از فارغ التحصیلی شان!