افزایش فرزند خواندگی در روزگار کرونایی

به گزارش رپید دانلود، ماه ها از شیوع بیماری کرونا می گذرد. کمتر کسی تصور می کرد ویروسی به نام کووید 19 بتواند در عصر تکنولوژی شرایط اجتماعی و اقتصادی همه کشور های جهان را اینچنین تحت تأثیر قرار دهد.

افزایش فرزند خواندگی در روزگار کرونایی

به گزارش روزنامه ایران، یک سال و نیم است که سبک زندگی ما تغییر کرده و روابط اجتماعی و مراودات خانوادگی به امید شکستن حلقه انتقال ویروس کمرنگ شده است. انگار تلاش برای سلامتی، هر روز بیشتر از دیروز ما را در انزوا و تنهایی گرفتارتر می کند.

آسیب های ناشی از این انزوا و تغییرات سبک زندگی به اندازه ای است که بسکمک از متخصصان علم روان معتقدند در دوران پساکرونا با مسائل بسیار روحی و روانی روبرو خواهیم بود. اما در میان همه ناکامی ها آماری هویدا می شود که نشان می دهد امید به زندگی در میان ایرانیان همچنان وجود دارد و بسکمک از ما تلاش می کنیم همچنان پایدار در راستا زندگی گام برداریم.

رشد 5 تا 10 درصدی فرزندخواندگی در کشور نشان می دهد کرونا نتوانسته میل به زیستن و نیکوکاری را در میان ایرانیان کاهش دهد. سهم پایتخت، اما با وجود مسائل بسیار اقتصادی و اجتماعی از این آمار چشمگیر است. مهمتر اینکه در این میان زنانی دیده می شوند که بدون داشتن همسر برای اخذ سرپرستی بچه ها به تنهایی اقدام کرده اند. حالا و در شرایطی که گذران زندگی در سایه کرونا سخت تر از گذشته شده و زن و شوهر با وجود تلاش های بسیار بازهم در رفع نیاز های فرزندشان با کاستی روبرو می شوند، تعداد زنانی که یک تنه بار زندگی خود و فرزندخوانده شان را به دوش می کشند و بهتر از بسکمک از مادران وظیفه مادری خود را ادا می کنند نیز در حال افزایش است.

طعم شیرین مادرشدن

لیلی 43 سال بیشتر ندارد. او معتقد است حضور بهار، سرمای اسفند ماه سال 97 را برای او به گرمایی امیدبخش تبدیل کرد. باوجود اینکه تقدیر و سرنوشتش به گونه ای رقم خورده که هیچگاه مادر نشود، اما همواره تمایل به محبت، عشق و پناه دادن به کودکی که طعم تلخ دوری از پدر و مادر را چشیده در وجود او غلیان می کرد. این انگیزه فردی در کنار انگیزه اجتماعی او یعنی حس نوع دوستی که در ایرانیان به وفور یافت می شود، او را روانه بهزیستی کرد.

لیلی می گوید: یک سال به صورت جدی به این موضوع فکر کردم و در نهایت تصمیم گرفتم کودکی را که سن و سال زیادی نداشته باشد به فرزندخواندگی بپذیرم تا بتوانم شخصیت او را آنگونه که با فرهنگ و قوانین زندگی من همخوانی دارد، بسازم.

او تأکید می کند: در شرایط فعلی جامعه هر اقدامی با مسائل بسکمک همراه است و فرزندپروری هم از این قاعده مستثنی نیست. مسئولیت فرزندپروری برای هر پدر و مادر مسئولیت پذیری سخت و سخت است و در مورد افرادی مانند من همه این سختی ها بر دوش مادر است، اما شیرینی های حضور یک کودک در خانه آنقدر زیاد است که تحمل هر سختی برای انسان ممکن می شود.

لیلی با این باور که آمدن بهار، به زندگی او جهت و هدفی معنادار بخشیده، می گوید: شاید تا قبل از آمدن بهار بعد از ساعت کار برای به خانه آمدن عجله زیادی نداشتم، بی هدف در پارک قدم می زدم یا ساعت ها به کتابخانه می رفتم، اما حالا نه تنها زندگی من چارچوبی مشخص یافته، بلکه برای آمدن به خانه و درآغوش دریافت دخترم بی قرار می شوم و تمایل دارم که زودتر خود را به خانه برسانم.

او به مسائل فرزندپروری اشاره می کند و می گوید: چند ماه اول برای برقراری ارتباط کمی مشکل داشتیم و من مدام سبک و سنگین می کردم که کارم چقدر درست بوده. گاهی حتی با خود می گفتم چرا زندگی بی دغدغه و سرشار از آرامش خود را زیر و زبر کردم. اما حالا عاشقانه بهار را دوست دارم و شنیدن صدای خنده او در خانه را با هیچ چیز در این دنیا عوض نمی کنم.

بهار باعث شده من طعم شیرین مادر بودن را تجربه کنم و عشقی خالص که قابل توصیف با کلمات نیست در زندگی من جاری شود. مینو شصت بهار را در زندگی خود تجربه کرده، مجرد است و تا به امروز ازدواج نکرده است. سال ها به تنهایی زندگی کرده و زندگی اش راستا و روال خاص خود را داشت، تا اینکه مهر دختربچه ای بر دلش افتاد و همه معادلات زندگی اش را برهم زد. او هرگز به پذیرش فرزند از بهزیستی فکر نمی کرده و با شرایطی که داشت اصلاً گمان نمی کرد که بتواند صاحب فرزند شود.

اما انگار شنیدن خبر امکان مادر شدن زنان مجرد، حس مادری، همان حس زنانه بی همتا را در وجود او بیدار کرد. مینو می گوید: از همان روزی که دنیا را دیدم هر لحظه به او و آینده ای که باید برای او بسازم فکر می کردم. دنیا که آمد، دنیای آرام و یکنواختی که برای خود ساخته بودم، تغییر کرد. آن همه سکوت و آرامش حالا جای خود را به هیجان و نشاط و امید به آینده سپرده است.

او تأکید می کند: حس انساندوستی و مهر مادری مرا وادار کرد که با همه سختی های موجود، دنیا را وارد زندگی خود کنم. اما حالا می گویم هیچ حسی زیباتر از این نیست که کودکی به شما پناه بیاورد و شما بتوانید مسائلش را حل کنید. اطرافیانم که از تصمیم من آگاه شدند سختی های بزرگ کردن فرزند بدون همسر را به من گوشزد کردند. هنگامی که متوجه شدند مصمم هستم توصیه کردند حداقل کودکی زیر 7 سال که شخصیتش هنوز شکل نگرفته را بپذیرم تا مسائلم کمتر شود. دنیای من 12 ساله بود که وارد زندگی من شد، اما برخلاف گفته دیگران توانست با قوانین زندگی خانوادگی کنار بیاید و امروز هردو ما از کنار هم بودن لذت می بریم.

معلولیت یا بیماری مانع فرزندخواندگی نمی شود

سعید آرام مدیرکل بهزیستی تهران بزرگ با تأکید بر افزایش چشمگیر متقاضیان فرزندخواندگی در کل کشور می گوید: مسائل اقتصادی ناشی از شیوع کرونا باعث عقب نشینی خانواده ها در بحث فرزندخواندگی نشده است. به طوری که در شهر تهران در سال 98 حدود 480 تقاضا برای فرزندخواندگی وجود داشت. این عدد در سال 99 به 1700 مورد رسید.

البته آمار و ارقام نشان می دهد که تعداد فرزندانی که در سال 98 وارد خانواده ها شده اند 147 نفر بوده و در سال 99 با کاهش آمار روبرو شده ایم یعنی حدود 107 کودک وارد خانواده شده اند. مهم ترین علت این است که خانواده های داوطلب باید فرایندی نظیر حضور در کمیته های مختلف روانشناسی و… را طی کنند که این فرایند به دلیل شیوع بیماری کرونا کمی طولانی شد.

او راه اندازی سامانه فرزندخواندگی را یکی از دلایل افزایش متقاضیان فرزندخواندگی معرفی می کند و می افزاید: با استفاده از این سامانه بوروکراسی های اداری حذف شده و خانواده ها راحت تر مراحل ثبت نام خود را انجام می دهند. البته تغییر قوانین هم بسیار مؤثر بوده است. برای مثال، خانم های مجردی که بدون همسر زندگی می کنند با داشتن حداقل 35 سال و شرایط اولیه سرپرستی کودک می توانند یکی از فرزندان بهزیستی را به فرزندخواندگی بپذیرند. این قانون باعث شده آمار تقاضا در این زمینه افزایش یابد. هرچند درحال حاضر تعداد این زنان در مقایسه با زوجین فاقد فرزند خیلی زیاد نیست، اما مهیا شدن این شرایط کمک می کند تعداد بیشتری از بچه ها بالای 3 سال وارد خانواده شوند. البته ما خانم های مجرد متقاضی را در چند گروه قرار داده ایم. نخست گروهی که تجرد به واسطه جداشدن یا از دست دادن همسر است. دوم، خانم هایی که ازدواج نکرده اند که برای این گروه شرط داشتن حداقل 35 سال وجود دارد.

او تأکید می کند: به خانم های مجرد، فرزند دختر سپرده می شود. اما سرپرستی پسر فاقد سرپرست مؤثر در مواردی که از بستگان باشد یعنی برادرزاده، خواهرزاده، نوه و مواردی از این دست منع قانونی ندارد. در حال حاضر بیش از 700 کودک در گروه های سنی مختلف در مراکز بهزیستی نگهداری می شود و همه تلاش ما این است که این بچه ها وارد خانواده های جایگزین شوند. در بسکمک از موارد پیش آمده که داوطلبان متقاضی کودک شیرخوار بوده اند، اما با راهنمایی کارشناسان بچه ها بالاتر از 6 سال را به سرپرستی گرفته اند.

دکتر آرام با اشاره به اینکه مشکل پزشکی بچه ها مانع از فرزندخواندگی نمی شود، می گوید: تعداد بچه های که از مشکل پزشکی رنج می برند کم نیست، اما این مشکل مانعی برای پذیرفتن آن ها توسط خانواده به شمار نمی آید. در واقع ما خانواده های زیادی داریم که بچه ها معلول را به فرزندخواندگی می پذیرند. طی سال های طولانی فعالیتم در بهزیستی هرگز خانواده ای را ندیدم که فرزندی را به دلیل بیماری یا معلولیت بازگردانند.

منبع: فرارو
انتشار: 31 خرداد 1400 بروزرسانی: 31 خرداد 1400 گردآورنده: rapidownload.ir شناسه مطلب: 1000

به "افزایش فرزند خواندگی در روزگار کرونایی" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "افزایش فرزند خواندگی در روزگار کرونایی"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید