فریبرز لاچینی: نزدیک به 400 میلیون تومان خرج صورتم نموده ام - رپید دانلود

با ما همراه باشید و با تور چین از شگفت انگیزترین کشور دنیا دیدن کنید بر روی دیوار چین سلفی بگیرید، از قصر ممنوعه دیدن کنید و در خیابان شانگهای پیشرفته ترین آسیا قدم بزنید.

به گزارش گروه رسانه های دیگر خبرگزاری خبرنگاران از جام جم، او که برنده جایزه از جشنواره های مختلف موسیقی و داور جایزه معتبر گرمی است، می گوید فریفته زرق و برق خارج نشویم. مشروح این گفت وگو را در ادامه بخوانید.

به نظر شما راز ماندگاری آلبوم های پاییز طلایی چه بود که برای مخاطبان کهنه نمی گردد؟

وقتی سال 1982 میلادی از فرانسه به ایران آمدم تحت تاثیر موسیقی غربی و فرانسوی بودم و سعی کردم طوری موسیقی ایرانی را بسازم که برای خارجی ها هم قابل درک باشد. در نتیجه پاییز طلایی مورد استقبال نهاده شد، چون هم اصالت ایرانی دارد و هم در جهان موسیقی ایرانی به شیوه جدیدی عرضه شد.

چه انگیزه هایی شما را به بازگشت به کشور و ادامه کار هنری در ایران ترغیب کرد؟

من در استودیویی در فرانسه کار می کردم. در سوربن هم درس خوانده بودم. بعد برای بچه ها موسیقی نوشتم، اما به خودم گفتم چرا برای بچه ها ایران کار نکنم؟ به هر حال من یک ایرانی هستم و تافته جدا بافته ای نبودم. سال 82 19به ایران برگشتم. مدتی هم با تلویزیون همکاری کردم. درنهایت حس کردم بچه های خودمان خیلی بیشتر به موسیقی احتیاج دارند. همان زمان که به ایران آمدم فقط شهر پاریس 42 هزار آهنگ ساز داشت. ترجیح دادم برای بچه ها سرزمین خودم کار کنم.

بعضی عشق ترک وطن دارند و به هر قیمت و با هر مصیبتی کشور را به بهانه وجود مسائل ترک می نمایند. به نظر شما چقدر به زندگی مطلوب می رسند؟

من ده سال است شهفرایند کانادا هستم. در بسیاری از کشورهای جهان کار و زندگی نموده ام. در آمریکا و فرانسه کار نموده ام. احساس کردم در سرزمین خودم بهتر می توانم کار کنم. شما می گویید اینجا مسائلی وجود دارد، اما کجا مشکل نیست؟ مثل این می ماند که دندان شما درد می نماید بروید خارج و آنجا گوش درد بگیرید. هر جایی مسائل خودش را دارد. بستگی دارد چطور با مسائل کنار بیایید. کار با بچه ها ایرانی خیلی لذت بخش است. از طرفی من نماینده یونیسف در خاورمیانه و عضو شورای داوری جایزه گرمی هستم، اما زندگی در همین ایران را ترجیح می دهم. در 84 کشور جهان برگزیده شدم. گاهی از من می پرسند در خاورمیانه چه می کنی؟ اما من از زندگی در ایران لذت می برم. ده سال است ایرانم و به نظرم خیلی هم عالی است. نمی گویم بهشت است، اما کدام کشور بهشت است؟ هر جایی برای زندگی مسائل بسیاری دارد. از دارو و بهداشت و درمان بگیرید تا ویزا، اقامت و درنهایت هم غربت. از آن طرف عظیم شدن فرزندان شما با یک فرهنگ دیگر. کجای کره زمین مشکل ندارد؟ اگر کسی نتواند مشکلش را در کشور خودش حل نماید، هیچ جا نمی تواند. ایران هم مثل هر جای جهان قوانین خودش را دارد. ما هم اگر برویم آمازون باید مثل آنها زندگی کنیم. قوانین هر کشوری برای خودش است. باید دید خواسته آدم چیست. بله، اگر بخواهیم یک دوره سالم مثلا در ناسا ببینیم مهاجرت خیلی هم خوب است، اما فریفته زرق و برق خارج نشویم. آن طرف زرق و برقش بیشتر از واقعیت است. در ایران کجا فردی را دیده اید که از بین آشغال ها غذا می خورد؟ اما من این صحنه را در خارج از کشور به چشم خودم دیده ام.

درباره همکاری تان با انتشارات شات موزیک که ناشر عظیمانی مانند بتهوون است برای مخاطبان بگویید؟

عظیم ترین ناشر جهان که با بتهوون و واگنر کار نموده ناشر جهانی من است. انتشارات شات موزیک 270 سال سابقه دارد و ناشر عظیمان موسیقی بوده است. ما در نیس فرانسه با هم قرارداد بستیم و در حال حاضر کارهای مرا در تمام جهان پخش می نمایند.

کار کردن با چنین ناشری که کارهای بتهوون و واگنر را منتشر نموده، چه حسی دارد؟

افتخار عظیمی بود که نت های سمفونی بتهوون را به خط خودش دست بگیرم. وقتی به دفتر این ناشر رفتم برای من بسیار جالب بود. افتخار کردم که کارم هنر است. از طرفی در تمام کتابخانه های جهان کارهای کلاسیک من به اسم مرثیه وجود دارد. ولی در ایران کمتر فروش می رود، چون کار کلاسیک کمتر گوش داده می گردد. رادیوی اینترنتی معروفی در لس آنجلس فعالیت می نماید که پندورا نام دارد. این رادیو اگر 3000 بار آهنگ هنرمندی را پخش کند، یک سنت حق حق نشر به او می دهد. صد سنت یک دلار می گردد، حالا در نظر بگیرید این رادیو ماهی 8000 دلار در ماه به من می دهد. متاسفم که در مملکت خودم حق نشر رعایت نمی گردد. قطعات ما را جوانک هایی کپی می نمایند و می گذارند روی سایت ها برای دانلود مجانی. من عاجزانه خواهش می کنم این کار را ننمایند. ما هنرمندان خیلی زحمت می کشیم. خواهش دیگر من از مردم است که این کارها را دانلود ننمایند. خود شما یا اقوام شما چند بار در طول سال سی دی می خرید؟

شما اولین فردی هستید که کار آهنگ سازی با رایانه را انجام دادید. این روزها استفاده از رایانه به جای صدای واقعی خواننده ها بسیار مطرح است. نظر شما دراین باره چیست؟

رایانه فناوری خوبی است، اما کارش این نیست که با آن تار و سه تار بزنیم که بگوییم بهتر از صدای اصلی ساز یا صدای خواننده است. صدای طبیعی نیست، شبیه عکس از یک منظره است. درنهایت کپی است.

شما استفاده خوبی از صنعت و فناوری روز کردید و آن را در آهنگ سازی به کار بردید. همان طور که خودتان هم در جامعه می بینید بعضی از جوان ها به اسم تکنولوژی صبح تا شب در کامپیوتر و موبایل و شبکه های اجتماعی وقت خود را به بطالت می گذرانند.

این مسئله ای است که در همه جای جهان وجود دارد. مثلا یک شب مهمان هستید، می بینید همه در گوشی های خود هستند. یک معضل اجتماعی است که در جهان با آن مبارزه می نمایند. یک مساله روانی است که ارتباطات را کم می نماید. به هر حال علفزار هم گل دارد و هم علف هرز. فناوری هم دو رو دارد، می توان علمش را یافت و از آن در جهت پیشرفت استفاده کرد. من به تمام شاگردانم که می آیند می گویم اول موبایلتان را خاموش کنید.

دو سال قبل دچار حادثه انفجار گاز شدید. این رویداد تاثیر منفی در فرایند حرفه ای شما نگذاشت؟

بله دو سال قبل در دفترم گاز منفجر شد و به بیمارستان منتقل شدم. تمام صورتم سوخت. تا الان نزدیک به 400ـ 300 میلیون خرج صورتم نموده ام. خدا را شکر چون سوختگی عمقی نبود صورتم برگشت و به سرعت بازسازی شد. خدا را شکر بخیر گذشت.

سلام آقای لاچینی موسیقیدان تاریخ ایران.من عاشق کارهای شماهستم حتی تنظیم واهنگسازی درتیتراژ فیلم .ازکدوم فیلم هابگم احساس میکنم اجحاف وبی انصافی کردم چون دقیقا همشون خوبند مخاطب وحتی بازیگر روسفید شهرت ومخاطب رابه پای تلوزیون وسینما کشانده ایدعاشقانه موسیقی شمارادوست دارم وبارهابارها به تکرارمکررآهنگ هاراگوش میدم فیلم زخمی باصدای اقای غلامعلی وموسیقی شما حتی باعث شد فیلم روتوگوشیم ذخیره کردم برای مسافرت میرم بشنوم ولذت ببرم. عاشقانه کارشما وشمارودوست میداریم قسمتی ازآرزوم هست که ازنزدیک شماروزیارت کنم امیدوارم همواره سالم سلامت باشید.ممنون استاد